Zakgeld ontvangen, sparen voor een brommer of kostgeld betalen: iedereen krijgt van huis uit financiële opvoeding mee. Ook de overheid bemoeit zich ermee door eerst spaarzaamheid te stimuleren, maar later door lenen aan te moedigen als een investering in de toekomst.

Theedoeken, handdoeken en zakdoeken hebben meisjes in de jaren vijftig al bij elkaar gespaard als ze het huis uit gaan, maar veel woningen zijn er nog niet tijdens de wederopbouw. Tegenwoordig komen starters ook moeilijk aan een huis.

Van plaatselijke kruideniers, bakkers en slagers naar grote supermarktketens, online warenhuizen en razendsnelle bezorgdiensten: afgelopen decennia neemt het consumptiegemak een hoge vlucht en lenen mensen makkelijker dan vroeger.

In de jaren vijftig werkt de huisvrouw het huishoudboekje bij en krijgt ze van haar echtgenoot de wekelijkse toelage om daar boodschappen van te betalen. Enkele decennia later zijn vrouwen hoger opgeleid, zijn ze meer gaan werken en sturen ze de kinderen naar de opvang. De vraag is of vrouwen ook financieel onafhankelijk zijn.

Vanaf 1956 ontvangen 65-plussers AOW, maar vanaf de jaren tachtig blijkt dat de AOW onbetaalbaar wordt. En rondkomen van het pensioen wordt ook steeds moeilijker. Daarom leggen veel mensen tijdens het werkzame leven geld opzij voor later. Soms potten ze spaargeld op of beleggen ze in risicovolle producten - met alle gevolgen van dien.

Wie een erfenis ontvangt, krijgt te maken met de vraag wat je ermee doet. De een pot het op voor later terwijl de ander het gelijk opmaakt. Maar soms is er helemaal geen erfenis omdat iemand niets heeft op kunnen bouwen en soms is de erfenis een schuld.